maandag 5 februari 2007
De Borubudur
De Borubudur is een meer dan duizend jaar oud boeddhistisch tempelcomplex, gelegen op 41 km ten noordwesten van Yogyakarta.
De naam 'Borubudur' is ontleend aan het Sanskriet.
Vihara Buddha Uhr betekent:
Vihara Buddha Uhr betekent:
"het Boeddistisch klooster op de heuvel"
De Borubudur is het grootste Boeddhistische heiligdom ter wereld. De negen verdiepingen zijn negen oefeningen in meditatie ter voorbereiding op de aankomst op het hoogste platform, het Nirwana of hiernamaals. De muren van de
Borubudur zijn gebeeldhouwd in bas reliëfs en strekken zich uit over een totale lengte van 6 kilometer. De eerste vier rechthoekige terrassen van de Borubudur laten ruim 1500 reliëfs zien, die het leven van Boeddha illustreren. Elk tafereel is een individueel meesterstuk. De drie hoger gelegen terrassen tellen meer dan 400 opgewerkte stupa's, met in elk een boeddhabeeld. De top is de Grote Stupa welke 40 meter boven de grond staat.
De Borubudur is het grootste Boeddhistische heiligdom ter wereld. De negen verdiepingen zijn negen oefeningen in meditatie ter voorbereiding op de aankomst op het hoogste platform, het Nirwana of hiernamaals. De muren van de
Borubudur zijn gebeeldhouwd in bas reliëfs en strekken zich uit over een totale lengte van 6 kilometer. De eerste vier rechthoekige terrassen van de Borubudur laten ruim 1500 reliëfs zien, die het leven van Boeddha illustreren. Elk tafereel is een individueel meesterstuk. De drie hoger gelegen terrassen tellen meer dan 400 opgewerkte stupa's, met in elk een boeddhabeeld. De top is de Grote Stupa welke 40 meter boven de grond staat.
De Geschiedenis van de Borubudur
Vermoedelijk begon de Sailendra dynastie rond 780 na Chr. met de bouw van de Borubudur. Tachtig jaar later waren de bouwwerkzaamheden voltooid. Waarschijnlijk is het complex niet lang in gebruik geweest, en verwoest door een uitbarsting van de nabijgelegen vulkaan de Merapi.
Hoewel Raffles, de gouverneur generaal uit het Britse interregnum (1811-1815), over het algemeen als de ontdekker van het Borubudur tempelcomplex wordt beschouwd, is het monument nooit volledig aan het oog onttrokken geweest. De lokale bevolking wist wel degelijk van het bestaan van de Borubudur af.
Na een aantal schoonmaakbeurten werden de eerste maatregelen tot behoud van de Borubudur tempel in 1874 genomen. Misschien een reaktie op de schenking een jaar eerder van vijf karrevrachten beelden en reliëfs aan de koning van Siam Thailand). De eerste grote restauraties van de Borubudur vonden in 1907 en 1914 plaats. Twee lichte aardbevingen in 1961 zorgden voor een dusdanige schade aan de Borubudur dat het Archeologisch instituut waarschuwde voor een nationale
ramp als er niet spoedig een grondige restauratie zou plaatsvinden. Omdat duidelijk was dat Indonesië niet alleen kon opdraaien voor de enorme kosten die met het restauratieproject gepaard zouden gaan, werd in 1963 een beroep gedaan op de Verenigde Naties. Vanaf 1968 leverden Frankrijk en Nederland via Unesco technische hulp. Het eroderen van de heuvel onder de Borubudur was het grootste probleem. Als dit niet voorgoed tegengegaan werd, zou het monument inzakken tot een onherkenbare berg stenen. Nederlandse ingenieurs ontwierpen het noodzakelijke drainagesysteem in de heuvel, waardoor de regen afgevoerd zou worden zonder aarde onder de Borubudur weg te spoelen. Het afbreken van de tempel begon in 1975. Na acht jaar en veel computergestuurd puzzelwerk was de Borubudur weer in volle glorie te bewonderen.
Hoewel Raffles, de gouverneur generaal uit het Britse interregnum (1811-1815), over het algemeen als de ontdekker van het Borubudur tempelcomplex wordt beschouwd, is het monument nooit volledig aan het oog onttrokken geweest. De lokale bevolking wist wel degelijk van het bestaan van de Borubudur af.
Na een aantal schoonmaakbeurten werden de eerste maatregelen tot behoud van de Borubudur tempel in 1874 genomen. Misschien een reaktie op de schenking een jaar eerder van vijf karrevrachten beelden en reliëfs aan de koning van Siam Thailand). De eerste grote restauraties van de Borubudur vonden in 1907 en 1914 plaats. Twee lichte aardbevingen in 1961 zorgden voor een dusdanige schade aan de Borubudur dat het Archeologisch instituut waarschuwde voor een nationale
ramp als er niet spoedig een grondige restauratie zou plaatsvinden. Omdat duidelijk was dat Indonesië niet alleen kon opdraaien voor de enorme kosten die met het restauratieproject gepaard zouden gaan, werd in 1963 een beroep gedaan op de Verenigde Naties. Vanaf 1968 leverden Frankrijk en Nederland via Unesco technische hulp. Het eroderen van de heuvel onder de Borubudur was het grootste probleem. Als dit niet voorgoed tegengegaan werd, zou het monument inzakken tot een onherkenbare berg stenen. Nederlandse ingenieurs ontwierpen het noodzakelijke drainagesysteem in de heuvel, waardoor de regen afgevoerd zou worden zonder aarde onder de Borubudur weg te spoelen. Het afbreken van de tempel begon in 1975. Na acht jaar en veel computergestuurd puzzelwerk was de Borubudur weer in volle glorie te bewonderen.
Alleen luhtfoto's kunnen een totaalbeeld geven
Studentes Engels willen wat leren van de touristen
Nog steeds niet uitgemediteerd
we hebben het wel gezien
even tappen...
"manggar" = sap van de vruchtstengel van de cocosnoot
goed voorbeeld...
een 'toon'-beeld
wordt 'manggar' niet gedronken (zoetige smaak) dan wordt er bruine suiker van gemaakt
'beeldende' kunst
een 'toon'-beeld 
de vulkaan Merapi liet weer eens haar sporen na (2006)
uitnodiging is duidelijk: de PRAMBANAN
promile?
uitnodiging is duidelijk: de PRAMBANAN
zo heb ik het niet gezien
hebben we het gehad?
back to: 